Ano de neves, ano de bens
Pois sí.
Empeza este Ano 2009 con neves, polo tanto debería ser de moitos bens, segundo reza o refrán.
Pero a realidade é túzara e empéñase en levar a contraria.
Metidos en plena crise, que empeora día a día.
Cada día máis parados.
Pero a realidade é túzara e empéñase en levar a contraria.
Metidos en plena crise, que empeora día a día.
Cada día máis parados.
Ferrolterra que non despexa. ASTANO (bo, agora Navantia) sigue improdutivo.
A clase política tennos cada día máis fartos, só van ao seu.
Agora toca eleccións e magallón de mentiras e promesas que xa poucos cren, pero, ..... é o que hai.
Absterse, aínda que lles amola un pouco, porque é menosprezalos, tampouco soluciona nada, porque con poucos votos saen igual.
E logo goberno novo, de mediocres engreídos de egoísmo. (¡É o que hai!).
E a falar da Dependencia, de dereitos, de traspasos autonómicos, de obras faraónicas, de inauguracións por fases e repetidas.
De visitas aos pobos a conceder dádivas, en contraprestación aos votos.
E bailes e festas con empanada, polbo e churrasco para mulleres, anciáns e demais.
E a nosa imposibilidade de poder espetarlles catro cousas a eses petulantes gobernantes - con algunha excepción - , que cada día téñennos máis fartos, polos incumprimentos.
Ano 2009, de neves, de cartos municipais para Obradoiros de emprego, para amaño de crises provocadas polos de sempre.
De eleccións, de Obama, de inflación, de subidas, de guerras, de mentiras, de terrorismo, de conflitos, de masacres, de mortes.
Ano 2009 para lamentarnos:
A vida é así, o mundo está mal repartido, a corda sempre rompe polo máis frouxo.
Sempre foi así.
A clase política tennos cada día máis fartos, só van ao seu.
Agora toca eleccións e magallón de mentiras e promesas que xa poucos cren, pero, ..... é o que hai.
Absterse, aínda que lles amola un pouco, porque é menosprezalos, tampouco soluciona nada, porque con poucos votos saen igual.
E logo goberno novo, de mediocres engreídos de egoísmo. (¡É o que hai!).
E a falar da Dependencia, de dereitos, de traspasos autonómicos, de obras faraónicas, de inauguracións por fases e repetidas.
De visitas aos pobos a conceder dádivas, en contraprestación aos votos.
E bailes e festas con empanada, polbo e churrasco para mulleres, anciáns e demais.
E a nosa imposibilidade de poder espetarlles catro cousas a eses petulantes gobernantes - con algunha excepción - , que cada día téñennos máis fartos, polos incumprimentos.
Ano 2009, de neves, de cartos municipais para Obradoiros de emprego, para amaño de crises provocadas polos de sempre.
De eleccións, de Obama, de inflación, de subidas, de guerras, de mentiras, de terrorismo, de conflitos, de masacres, de mortes.
Ano 2009 para lamentarnos:
A vida é así, o mundo está mal repartido, a corda sempre rompe polo máis frouxo.
Sempre foi así.
O que manda, manda.
É o noso destino, é o destino que quere Deus.
Se ese Deus, é o que din algúns que fixo o mundo, pois, ... ¡que o Demo me leve!.
No hay comentarios:
Publicar un comentario